“Yalnız” diyerek örtbas ediyorum aslında... Bildiğiniz “sap” olm bunlar!

Sevgiler gününe ramak kalmışken, mesaj kaygısı içeren bir yazı yazmazsam eksik kalırdım. İşbu vesileyle buradan; oflayıp puflayan, triplere giren, “çok yalnızım ben yea” diye atarlanan insanlara sesleniyorum! N'apıyorsunuz yahu siz?!
Yok yani; yarın napıyosunuz cidden? Beraber falan mı takılsak, bi yerlere gideriz belki?
Öhm, neyse.

Bir sevgililer gününü daha, sıradan bir günmüş gibi geçirecek biri olarak tavsiyem; birlik ve beraberliğe en çok ihtiyacımızın olduğu böyle zor(!) günlerde birbirimize destek olmalıyız canlarım. Depresyona girmek, moral bozmak yok!

--

Teklifi değerlendireceklere not: Akşama araşırız. En kötü, online olun yahu; laflarız falan vakit geçer. :p

Facebook'ta arkadaşlarınızın paylaşımlarından sıkıldınız mı? Yoksa onlar da aşklı meşkli şeyler mi paylaşıyor ya da düşüncelerini sürekli aşırı tepkilerle mi belirtiyor. Beni dinleyin ve çok samimi olmadığınız arkadaşınız ise onun aboneliğinden çıkın.

Başlarda biraz eksiklik oluyormuş gibi ya da kötü bir şey yapmış gibi hissedebilirsiniz ama bir süre sonra unutuyorsunuz.

He bir de uygulama vasıtasıyla, istemsiz de olsa reklam yapan arkadaşlarınız varsa, bunları arkadaş listenizden bile çıkarabilirsiniz.

Hepimiz hayatı erteliyoruz bir şekilde. Bu yazıyı bile kaç gündür yazmayı düşünüyorum ama başlamıyor, erteliyorum. Ertelemeyin omünekoyiiim, ne zaman öleceğimiz belli değil. Hayat böyle geçmez, bi' yerde dur demek lazım. Tembel olmayın benim gibi. Hadi bakalım bunu okuduktan sonra bir tokatlayın bünyeyi, kendinize gelin. Hayatta zevk aldığınız şeyleri yapmak için kendinize söz verin, plan yapın, bari ne yapsam mutlu olurdum falan diye hayal kurun, böyle boşa vakit harcamayın. Daha önce görmediğiniz şeyleri görmek, duymadığınız şeyleri duymak, tatmadığınız lezzetleri denemek, gezemediğiniz yerleri gezmek için fırsat arayın. Böyle saman gibi saatlerce sosyal medya başında, ne bileyim oyun başında kalmak hayat falan değil. Böyle yapmayın olm, kendinizi kandırmayın. Yolculuklarda falan kitap okuyun, ufkunuz açılsın. Etrafa 50mm objektiften bakar gibi bakın, güzel bir an olduğunu hissettiğinizde zamanı dondurun, o fotoğrafı zihninize kazıyın. Gündoğumunu, günbatımını falan izleyin arada. Bir gün daha başlıyor ya da bir gün daha bitti şeklinde sesli düşünün. Zamanın akıp gittiğini, geri gelmeyeceğini o anlarda hissedin. Öyle hissettikçe de farklı şeyler yapmak için vaktinizin daraldığını hissederek daha özgün davranışlarda bulunun. Farklı deneyimlere girişin lan işte. Daha yazılacak çok şey var da nereden devam etsem sözü nereden getirsem falan bilemedim. Anafikri anladınız siz, hadi bakayım aklınızı başınıza alın. İşe yararsa bu ateşleme yazısı, geri dönüş yapın da sevineyim. İyi bakın kendinize, hadi eyvallah...